Ինչ առողջ և թարմ էի ես...
Ինչ գեղեցիկ էի ես, ինչ առողջ ու թարմ: Բոլորը հիացած էին ինձնով, անվերջ նայում, նույնիսկ նկարվում էին հետս:Ամեն առավոտ ծարավս հագեցնում էին սառը, մաքուր ջրով: Իսկ նա, ում ինձ նվիրել էին, ինձ իր ընկերն էր համարում, անվերջ խոսում էր հետս: Իր սիրած էակից ստացած առաջին նվերն էի ես: Ինչպես ասացի, առաջին օրը վայելում էի թագուհու կյանք, երկրորդ օրը փայլս փոքր ինչ խամրեց, երրորդ օրը լսեցի տան տիկնոջ խոսքերը, թե ոնց որ արդեն թերթիկներս թառամում են: Չարաբաստիկ չորորդ օրը մայրն ասաց աղջկան, որ չմոռանա իր հետ վերցնել ինձ: Բայց ինչու...Չէ որ ես ընկերացել էի ձեզ հետ, հարմարվել ձեր ընտանեկան կյանքին: Այդ ուր եք ինձ տանում: Դառն է կյանքը` գեղեցիկ չես, ուրեմն պետք է ազատվեն քեզնից:5-րդ օրն է.առավոտ: Դառը կսկիծով սպասում եմ հեռացմանս: Տեսնես ինչ է լինելու ինձնից հետո այս տանը, տեոսնես ով կգա ինձ փոխարինելու:Ահա եկավ աղջիկը, նա ընտանիքի միակ անդամն էր, ով ինձ հրաժեշտ տվեց: Իսկ հիմա ես արդեն բակի աղբամանի կողքին եմ դրված:Անցորդներն ինչ որ թախծալի հայացքով են ինձ նայում. երևի խղճում են:Նույնիսկ մուրացկաններն ինձ չեն նկատում: Կողքիս նետված իրերին ձեռք են տալիս, նույնիսկ ընտրում և տանում են, իսկ ինձ...Ես արդեն նրանց էլ պետք չեմ:Ինչ կարճ տևեց կյանքս, ափսոս, որ ամեն վայրկյանս չէի վայելում...Ահա աղբի բեռնատարն է մոտենում: Ես իմ վերջին հանգրվանը գտա այստաղ...Դառն ու ողբերգական վախճան…
